Gods wil, uitgedrukt door mijn wekker.

Bill Garside

Deze morgen werd ik wakker voor mijn wekker afliep - zo besliste het lot. Het was 4.45 u - ik moet vroeg uit de veren!
Is het niet heerlijk wat te kunnen soezen, de wekker te kunnen horen zonder wrevel, stipt op te staan en tijd te hebben voor een ontspannen douche en een kort maar rustig ontbijt voor de dag begint? (Ik moet toegeven dat ik normaal gezien nogal wat weerstand voel bij het zien van het programma dat mij voorgeschoteld wordt).

Dan werd het mij duidelijk dat ik een zeldzame kijk gekregen had op “Niet mijn wil, maar de Uwe geschiede, oh Heer”. Deze gedachte zweefde door de geest om 5.16 u., gevolgd door de vermakelijke bedenking om in deze formule “oh Heer” te vervangen door iets in de aard van “Oh Ruimte die ik ben”.

Maar, en dat is voor mij het opwindende, natuurlijk ben ik niet alleen de Ruimte, ik ben de ruimte en alles wat ze vult!

De Ruimte zien kan tijdelijk bijna alleen ruimte-zien zijn, alles overheersend. Maar de Ene zijn, is ook elke wisselvalligheid van het leven zijn. De voorspoed en de tegenslag, het moeilijke en het gemakkelijke.

Wie zei er ook weer: “Het leven van de Meester wordt volledig gedicteerd door de omstandigheden”?

Hoezo!? ... Is dit de vrijheid?

Maar jazeker ... ja vanzelfsprekend - Wat anders?