De Koker

Tekst van Douglas Harding, geschreven begin jaren 70

Je hebt een papieren koker nodig. Ofwel snij je de bodem uit een papieren zak, ofwel neem je een groot vel papier en kleef je de uiteinden aan mekaar om een koker te maken – groot genoeg zodat jullie gezichten in de tegenovergestelde openingen passen.

A en B zitten op een goed verlichte plaats, openen de koker en steken hun hoofden in de tegenovergestelde openingen.

Het zicht van buiten

Het zicht van binnen

C stelt langzaam de volgende vragen:

1. Als je voortgaat op wat nu gegeven is, niet op wat je je herinnert of verbeeldt, hoeveel gezichten zijn er dan in de koker?

2. Is jouw uiteinde gesloten of open? 3. Ben je aangezicht tegenover aangezicht of aangezicht tegenover geen-gezicht?

Interval

A en B komen uit de koker voor wat frisse lucht, gaan dan terug in de koker en C stelt de volgende vragen. 1. Zou je dat gezicht als vorm kunnen herkennen als jij geen leegte was? 2. iets geen niet-iets 3. gekleurd niet kleurloos 4. ondoorzichtig niet transparent 5. bewegend niet bewegingsloos 6. complex niet eenvoudig 7. begrensd grenzeloos 8. veranderend veranderingsloos Na een volgend interval ga je opnieuw de koker in voor meer vragen: 1. Ben jij nu, als eerste persoon enkelvoud, tegenwoordige tijd, iets dat oud kan worden, aftakelt, begint of eindigt? 2. Niet in staat om te zeggen ‘Ik ben dit, of dat’ ben je toch niet in staat om te zeggen ‘IK BEN’? 3. Wie of Wat is dit ongeboren, onsterfelijke ‘IK BEN’?

Interval

1. Kan je jezelf hier, op 0 cm, zien als iets dat lijkt op je partner, daar op 30 cm? 2. Vind je enige ‘materie’ (hoofd, gezicht, neus…) aan jouw kant? 3. Vind je enige ‘geest’ of ‘bewustzijn’ aan de andere kant? 4. Heb je met een dubbele leugen geleefd: bewustzijn toekennen aan dat gezicht en een gezicht aan dit bewustzijn? 5. Zou dit dubbele bedrog de basis kunnen zijn van je persoonlijke relationele problemen, van al je problemen?

Interval

1. Zie je dat gezicht helderder, met minder angst, meer doordringend, nu het enkel een gekleurde, bewegende vorm is?

2. Stel je vast dat je van dat gezicht minder houdt nu het geestloos is, een deel van het decor? 3. Kan ‘geest’ opgedeeld worden, en is hij ook maar iets minder van je partner nu hij niet meer door die ogen gluurt? 4. Kun je nu tegen je partner zeggen: ‘Jouw gezicht is niet meer dan je tijdelijke verschijning: ik ben niet minder dan jouw eeuwigdurende Realiteit.’? 5. Kan je nu tegen alle wezens overal zeggen: ‘Hier ben ik jou’? Voor verder onderzoek: is wat je in de koker ontdekte altijd waar buiten de koker? Kom uit de koker. Zie het artikel: De bom door Alain Bayod.

Citaten

Ervaringenmet dit experiment

Citaten

Vrijwel iedereen leeft en sterft met het idee dat dit een situatie is van aangezicht tot aangezicht. In alle talen van de wereld is dit een situatie van aangezicht tot aangezicht. Maar ik kijk echt en zie dat ik nog nooit, niet voor een miljoenste van een seconde, met iemand van aangezicht tot aangezicht ben geweest in mijn hele leven. Het is altijd geweest: gezicht daar tegenover ruimte hier voor dat gezicht. Als ik nu mijn gezicht kon zien samen met het jouwe, dan zou dat een mengeling van beiden zijn, een soep. Ik zou geen van beide kunnen zien. Het is onvoorstelbaar, een situatie van aangezicht tot aangezicht, totaal onvoorstelbaar. En toch, in alle talen, aangezicht tot aangezicht. Niemand stelt dat ooit in vraag. Wel, mijn taak is om het in vraag te stellen en te zeggen dat het niet alleen stom is, maar schadelijk, want het is confrontatie. Kijk naar het nieuws, kijk naar de kranten en zie wat er gebeurt. We hebben een workshop in Israël gedaan zowat een maand geleden, en we werden bijna gebombardeerd. Aangezicht tot aangezicht, confrontatie. Het is nooit aangezicht tot aangezicht. De Eerste Persoon heeft nooit met iemand van aangezicht tot aangezicht geweest. Het is altijd ruimte geweest voor dat gezicht daar. Dit is zo duidelijk. Het is asymmetrisch, niet symmetrisch. Uit het video interview - Douglas Harding: His Life and Philosophy
Vervreemding veroorzaakt angst en angst verdiept de vervreemding. Het is een vicieuze cirkel. Alleen zelfrealisatie kan dit doorbreken. Ga er resoluut voor. Nisargadatta

Een plotse waarneming dat Subject en object één zijn zal je naar een diep mysterieus woordeloos begrijpen leiden - je zult ontwaken tot de waarheid van Zen. Huang-po

Hoe prachtig is het pad van de liefde, als de hoofdloze in vervoering is. Hafiz

Ervaringen

Je neemt een papieren zak, middelmatig tot groot, en snijdt de bodem eruit. Knip er een paar gaten in om lucht en licht binnen te laten. Dan vraag je een vriend om haar gezicht aan de ene kant in deze papieren koker te steken en jij doet hetzelfde aan de andere kant. Dan onderzoek je het verschil tussen wat er aan het verre uiteinde van de koker is en wat er aan het nabije uiteinde is. Het verre uiteinde is dikwijls fascinerend en misschien gaat je aandacht daar naartoe, maar misschien is er iemand die je zal leiden - in de workshop was het Douglas Harding – en die je zal vragen om te kijken wat er is aan het nabije uiteinde van de koker, en die je blijft verwijzen naar het nabije einde. Het is een dramatisch experiment omwille van het enorme gevoel van afwezigheid van een hoofd en gezicht aan het nabije einde, vergeleken met het verre einde. Ik denk dat veel mensen vinden dat dit experiment de ervaring van ‘ruimte tegenover aangezicht’ turbo oplaadt. D.F. USA.

Een toevoeging aan D’s uitstekende instructie: als je alleen bent, kan je een spiegel gebruiken aan het verre einde van de koker. Dit kan natuurlijk (bijvoorbeeld in het geval van deze hier) een engere ervaring geven aan het verre einde. :>)). Maar in dat geval kan je de koker laten zakken en opmerken hoe verschillend je Ware Gelaat hier is van dat plat, glimmend, in de verkeerde richting wijzend, links/rechts verwisselend en geneigd tot plots-van-afmeting-veranderen ding in de spiegel. C.C. USA.

De eerste keer dat ik mezelf als leegte zag was in de papieren zak. Het overviel me met grote kracht, als een ton stenen. Ik wist onmiddellijk dat ik het gevonden had – dat wat geen begin en geen einde heeft. ‘Directe waarneming’ is de term die ik spontaan zou gebruiken, of ‘aandacht aandachtig voor zichzelf’. Ik heb hier vijftien jaar naar gezocht en was op het punt van totale frustratie gekomen. Dat was de trigger, maar de realisatie kwam uit het niets. Ik ben het constant aan het reactiveren op duizend en één verschillende manieren. M.L. France

Ik reed vorige week naar huis en zong het oude lied van de Shakers:
“Tis a Gift to Be Simple” (Het is een talent om eenvoudig te zijn) en de regel “When true simplicity is found...” (Als ware eenvoud gevonden wordt…) raakte me. Ware eenvoud. Zoals het geen-gezicht aan het nabije uiteinde van de papieren zak – niets is eenvoudiger dan dat, nietwaar? S.D. USA

Facebook

Online Course

Newsletter