De Hiërarchie van Leegte en Vulling

Karin M Visser 

Bereik de Bron en over de rest hoef je je niet te bekommeren. (Yang Shan Hui Shi)

Decennia geleden, in een moeilijke periode, zocht ik een uitweg uit de kluwen van pijnlijke emoties waarin ik verstrikt was. Zo begon mijn spirituele zoektocht. In therapie leerde ik dat gedeeld leed half leed is. Bij mijn leraar leerde ik me te openen in het moment en ervoer de Stilte of Leegte. En later, bij God's gratie, versmolt het 'ik' een aantal keren met het universum: ik was het licht van de kosmos zelf. Natuurlijk dacht ik dat deze piekervaringen de kroon op mijn zoektocht waren en dat het de bedoeling was dat ik dit permanent zou voelen.

Toen kwam de nacht. Eerlijk moest ik mijzelf bekennen dat ik even weinig wist als aan het begin van de reis en dat ik er niet beter op was geworden ondanks alles wat ik had geleerd. De poten werden onder mijn spirituele stoel vandaan geslagen. De jarenlange investeringen van tijd, geld, bloed, zweet en tranen hadden tot niets geleid. Ik was terug bij 'af' maar nu zonder enige notie van richting of doel. Ik tastte in het duister.

Na verloop van tijd verscheen uit de donkerte eerst 'nederigheid'. Ik realiseerde dat ik geen superieur spiritueel wezen was beter dan enig ander. Toen dook er 'dankbaarheid' op, dankbaar voor de doodgewone dingen: een kop warme thee, een vriendelijk woord in de supermarkt. Daarna kwam de opluchting: het simpele zien en aanvaarden van dit moment 'Zoals-Het-Is'. Het was een nieuw openen maar nu op kleine, kalme en koele wijze naar alles om me heen. Alles was anders maar ik begreep er weinig van.

In Douglas Harding' boek 'The Hierarchy of Heaven and Earth', een meesterwerk gebaseerd op de vraag 'wie ben ik', herkende ik mijn reis. Hij beschrijft hoe het universum zoals ik het waarneem is als een gelaagde ui. Vanuit de leegte hier verschijnt mijn lichaam. Ik ben respectievelijk een vrouw, Amsterdamse, Nederlander, Europeaan. Ik ben een Aardling in ontmoeting met de buren van Mars. En de wereld stopt niet bij deze planeet want nergens is een grens te bekennen. Zo ben ik vervolgens de zon, het zonnestelsel, een ster en mijn sterrenstelsel tot zover als mijn blik kan reiken. Wat ik zie BEN ik en ik zoom in een oogwenk in en uit door mijzelf. Ik heb nooit anders gedaan; ik heb er alleen nooit bij stil gestaan.

Hoe relateert dit gegeven aan mijn eigen zoektocht? In mijn spirituele ijver en ambitie had ik me als bewustzijn verder en verder geopend, ver voorbij de huid van mijn lichaam. Ik had de ladder beklommen door mijn verticale gelaagdheid tot waar ik ster ben onder de sterren. Daar aan het firmament gelden andere wetten van tijd en afstand en het gevolg was een extatische piek ervaring van enorme expansie.

Maar, schrijft Harding, dit is niet het eindpunt van mijn reis. Lucifer vloog op naar de zon, verbrandde zijn vleugels en stortte neer. Na de piek komt de implosie: de terugkeer tot de Bron. Terug naar het Niets, naar de Leegte hier in de kern, waar geen euforie, beweging of vooruitgang is. Vergeleken met de top is dit een doodse en richtingloze woestijn.

Alleen vanuit de leegste Leegte kan de phoenix herrijzen, als bewustzijn van het Geheel. Alleen de Leegte kan het Geheel bevatten want Leegte sluit niets uit; het heeft immers geen voor of afkeur. Leegte ziet Alles-Wat-Is zoals het is: een zich voortdurend veranderend schouwspel boordevol kleur, geluid, sensaties, gevoelens en gedachten. Leegte omvat het gehele Alles en is daarmee vol-ledig. En volledigheid is vervulling.

Wie de Leegte scheidt van haar Vulling ontkent de tweezijdige realiteit. Yang Shan Hui Shi (zie boven) verkiest alleen de Leegte. Mirabai (zie beneden) weet: ik ben ook Alles wat in Leegte verschijnt. Ik ben dit lichaam, ik ben jou, ik ben alle dingen en het totaal. Daarmee is ze Vulling en Vervulling en leeft het simpelweg zo:

Voor ik in slaap viel gisteravond lag ik wakker en vroeg me af:
Wat heb ik bereikt vandaag ~ rondslenterend met Zijn Naam op mijn lippen?
Dus nam ik iedereen in gedachten voor wie ik aardig was geweest
en dat was voor Alles wat ik had gezien.
Ik noem dat ~ een buitengewoon productieve dag!