De Wereld Ronddraaien

Commentaar door Richard Lang

Bekijk een videovoorstelling van dit experiment

Als je naar je gezicht wijst en ter plaatse ronddraait, zullen anderen je zien bewegen, terwijl de wereld rondom jou stil blijft staan.

Is jouw eigen ervaring hetzelfde, of anders? Zou het kunnen dat de wereld beweegt terwijl jij stil blijft staan?

Als dat zo was, zou het er op wijzen dat je diepste identiteit eerder goddelijk dan menselijk is.

Laten we dit uitproberen. Sta recht, wijs naar je geen-gezicht – waar anderen je gezicht zien – en draai eventjes traag en voorzichtig rond. Stop als je duizelig wordt!

Je kunt voorbij je vinger de kamer zien bewegen. Zie je enige beweging aan jouw zijde van je vinger?

Ik niet. Daarginds zie ik de kamer voorbijgaan, maar hier vind ik geen beweging. Ik bevind me in het roerloze centrum van de ronddraaiende wereld – ik BEN het roerloze centrum.

Je kunt ervoor kiezen je bewust te zijn van je innerlijke roerloosheid, je innerlijke goddelijkheid, op elke plaats: als je over straat loopt (de huizen bewegen), fietsend, rijdend, …

In het centrum van alle beweging in je leven is roerloosheid. Je hiervan bewust zijn is ontspannend. Deze bewegingsloze, wakkere openheid is vrij van stress. Hier bevindt zich niets dat gespannen kan raken, zelfs midden in de moeilijkste situaties. Hoe zou openheid door iets gestresseerd kunnen raken? Hier kun je rusten – het is hier stabieler dan de Aarde.

Neem deze roerloosheid bewust op in je leven. Geniet van deze innerlijke vrede waar je ook bent.

Citaten

Ervaringen met dit experiment

Douglas Harding

Als je in je auto stapt, kijk dan eenvoudig en zie wat er beweegt. Wees oprecht. Zie dat wat je echt bestuurt niet de auto is maar de wereld. Je bestuurt het universum. De Griekse filosoof Aristoteles definieerde God als de onbewogen beweger van de wereld. Wel, goede genade, dat is wat jij bent. Jeetje! De ontzaggelijke waarheid hiervan. Dit is meditatie. Meditatie is voor mij meditatie voor het leven, voor de marktplaats. Uiterst praktisch. Je vraagt of het praktisch is? Ja, dat is het. Als je veel rondrijdt kan ik je dit aanbevelen. Als je goed wilt rijden, zonder spanning en met plezier, en zonder jezelf veel te vermoeien of helemaal niet, rij met Engeland, rij met Frankrijk. Zoveel beter dan rijden met je Clio. Dit is zo praktisch, weet je. ik beveel het echt aan. Het is kinderlijk, het is zonneklaar, het is ook leuk. Weet je, deze zaak is zo amusant, zo vermakelijk. Als je je wilt vermaken, als je wilt ontdekken dat de Almachtige God een geweldig gevoel voor humor heeft, kom dan naar huis en geniet van de humor. Doe het! Test het! Geloof geen woord van wat Ik uitkraam. Geloof er niets van. Maar is het waar? Ben ik gek, praat ik nonsens, of is het waar? En als het waar is, probeer het, geef het een kans. Zoals Eckhart zei: wat heb je te verliezen door het een kans te geven? Ik geloof dat je zult ontdekken dat het intens is, 100 % praktisch. Uit een interview met Douglas Harding.

Citaten

De uiterlijke mens is de klapdeur; de innerlijke mens is het onbeweeglijke scharnier. Eckhart

Al wie zegt dat de Tathagata gaat of komt, zit of neerligt, begrijpt de betekenis van mijn lering niet. Diamant Soetra

De Qutb (Pool) is hij die zichzelf ronddraait; rondom hem is de wenteling van de hemelse sferen. Roemi

Als ik de brug oversteek, is het de brug die stroomt, niet het water. Zen gezegde

Lange tijd had ik de gewoonte om rond de Kaaba te wandelen. Toen ik God bereikte, zag ik de Kaaba rond mij wandelen. Abu Yazid Al-Bistami, rond 870.

Waarom denk je dat jij actief bent? Neem bijvoorbeeld je aankomst hier. Je verliet je huis in een wagen, nam de trein, stapte uit in het treinstation hier, stapte daar in een wagen en kwam aan in deze Ashram. Wanneer men je bevroeg, zei je dat je de hele afstand van jouw stad naar hier was gereisd. Is het waar? Is het niet zo dat jij bleef waar je was en dat er beweging was… over de hele weg? Net zoals deze bewegingen verward worden met de jouwe, zo is het ook voor alle andere activteiten. Zij zijn niet de jouwe. Ramana Maharshi

Wij in de trein, terwijl de trein voortsnelt,
Ijlen huizen terug en de bomen,
Maar de sterren boven het veld
Komen op het spoor ons toestromen.

James Thomson

In het centrum, waar niemand verblijft, is dit licht gedoofd… want deze Grond is de ondeelbare stilte, zelf bewegingloos, en door deze onbeweeglijkheid worden alle dingen bewogen. Eckhart.

En elke Ruimte die een mens beschouwt rondom zijn verblijfplaats
Staande op zijn eigen dak of in zijn tuin op een heuvel
Van vijfentwintig el hoog, deze ruimte is zijn Universum:
En op zijn horizon rijst de Zon en gaat onder, de Wolken buigen
Om de platte Aarde en de Zee te ontmoeten in zo’n geordende Ruimte;
De Sterrenhemelen reiken niet verder, maar buigen hier en gaan onder
aan alle zijden, en de twee Polen draaien op hun gouden schalen;
En als hij zijn verblijfplaats beweegt; bewegen zijn hemelen ook
Waar hij ook gaat, en zijn hele omgeving betreurt zijn verlies.
Aldus zijn de Ruimtes genoemd Aarde en zo hun kwaliteiten.

William Blake

top

Ervaringen

Jaren geleden gaf Douglas Harding een workshop in IJsland. Een vriend praatte met hem tijdens een pauze.

“Douglas, je bent in de tachtig nu, en je bent zoveel onderweg, de wereld rondreizend, toch lijk je niet moe te worden!”

Douglas antwoordde:”Dat is omdat ik nergens naartoe ga!” R.L. UK

In de workshop zat er een man rechts van mij, die verschillende keren zei hoe belangrijk het voor hem was dat hij onbeweeglijk was terwijl het landschap bewoog. Ik voelde me geraakt door hem… Ik liet de deelnemers het ronddraai-experiment doen – en liet het hen tien of vijftien minuten doen. Het was voor velen van hen een sterke ervaring. Hoe eenvoudig en toegankelijk, hoe deelbaar, is deze hoofdloosheid. Eén van de deelnemers ging na vrijdagavond naar huis en toonde het zijn vrouw. R.L. UK.

Ik was één van die deelnemers die het ‘ronddraai-experiment’ deed – gedurende tien of vijftien minuten. Het was een sterke ervaring voor velen van hen, mezelf inbegrepen. Ik werd getroffen door het feit dat ik, na zo’n lange tijd in een cirkel gedraaid te hebben, helemaal geen gevoel van duizeligheid had! Het lichaam/geest verloor zijn greep op de plaats vanwaar ik naar buiten kijk. Dit gebeurde verschillende keren, bij meerdere experimenten die me terug naar huis voerden. G. USA

Ik woon in Amsterdam. Ik kwam ongeveer drie jaar geleden in aanraking met de hoofdloze weg, toen ik deelnam aan een tweedaags seminarie dat Douglas gaf in de buurt van Nice, in het zuiden van Frankrijk. Het ‘naar hier wijzen’ experiment blies letterlijk mijn hoofd weg, en het ‘gesloten ogen’ experiment haalde me helemaal onderuit. Ik had helemaal niets verwacht van dit seminarie. De naam Douglas Harding was vertrouwd: ik had iets over hem gelezen in een boek van Colin Wilson, met de titel:’Voorbij het occulte.’ Wilson citeerde de beroemde passage uit het begin van On Having No Head en gaat dan verder met te zeggen dat dat allemaal heel goed is maar dat het waarschijnlijk het soort leegte en eenvoud is die koeien in het veld ervaren! Wel, ik dacht dat ik misschien terecht zou komen in een onderhoudende lezing over Zen Boeddhisme. Ik had helemaal niet verwacht om letterlijk onthoofd te worden. Het was moeilijk om niet in lachbuien uit te barsten tijdens de rest van het seminarie. Die nacht, en elke nacht van ongeveer de volgende drie weken, vond ik het naar binnen zien – bewustzijn van jezelf – zo interessant en zo opslorpend, zo volmaakt en volledig, dat gaan slapen absurd leek. Ik lag uren wakker, enkel bezig met het zien en me realiseren wat dit allemaal betekende.

Sindsdien is zien minder intense geworden maar constant gebleven. Het duurde even om de bevestiging te ‘krijgen’ dat het de wereld is en niet ik die beweegt. Nu is het een fantastische ervaring om door deze prachtige stad te fietsen en zonder enige twijfel te zien dat het Amsterdam is dat voorbijglijdt terwijl ‘ik’ deze wakkere onbeweeglijke stilte ben. De manier waarop de nabije voorwerpen, zoals de weg onder je voeten, voorbijflitsen en dingen verderop, zoals gebouwen en bomen, sierlijk voorbijdrijven is een spektakel dat ik nooit moe word. Dit is zeker en vast mijn favoriete oefening geworden. J.R. Nederland

We deden de oefening waarbij je naar jezelf wijst en rond je as draait. Dit deed me denken aan een ervaring die ik had met aikido (een krijgskunst). Ik oefen aikido twee of drie keer per week. Soms had ik twee problemen tijdens mijn training: het ene was dat ik, als ik met een paar mensen trainde, een soort angst voelde als iemand me ‘aanviel’, zodat mijn lichaam gespannen en stijf werd, wat me hinderde om de technieken uit te voeren. Een ander probleem was dat ik soms duizelig werd, omdat er veel rondgedraaid wordt in aikido. Deze problemen losten helemaal op wanneer ik mezelf eraan herinnerde dat ik de Leegte ben. Als iemand me aanviel voelde ik me ontspannen, want wie was er om aan te vallen? Wanneer ik moest ronddraaien voelde ik me niet meer duizelig, want er was hier niemand om zich duizelig te voelen, en er was trouwens alleen maar roerloosheid waarin de wereld ronddraaide, niet ik. M. België

Op weg naar huis, de wagen in en door de straten van de stad sturend, bewust van het verkeer en de wegverlichting, geconcentreerd. Dan de oprit en de stilte van de snelweg op. Geen straatverlichting en rond deze tijd ’s avonds niet veel verkeer, alleen maar rustig verder rijdend, kijkend naar de witte wegmarkeringen die komen en gaan, in en uit de zone die de koplampen verlichten.

Er komt niets van de andere kant. Of misschien toch – ik concentreer me enkel op een stuk donkere weg, juist vóór de bundel van mijn lichten. Mijn geest staat op ‘automatische piloot’. De zachte groene gloed van de dashboardverlichting is aangenaam voor mijn ogen en verlicht mijn handen op het stuurwiel, maar laat de rest van de wagen als een achtergrond van donker fluweel.

Over het relatief rechte stuk van de snelweg rijden vereist weinig beweging en geeft me een ontspannen gevoel, zodat na een tijdje enkel een bewustzijn van mijn handen overblijft, wat een gevoel veroorzaakt van losgekoppeld te zijn van hen, zonder lichaam. Misschien zijn het de handen van iemand anders!

Deze roerloosheid van mijn zelf in mij contrasteert met de hypnotiserende snelheid van de weg, die in de poel van licht komt aanstormen vanaf de voorkant en vervagend, stromend rond de wagen en voorbij mij. Ik heb geen besef van mijn lichaam, alleen van mijn handen. Er is alleen ‘ik’. Naar buiten kijkend. Alsof ik de wereld zie door één of ander driedimensionaal venster, beschermd tegen de omgeving daarbuiten. Een derde persoon. Stilte is in mij, met mijn bewustzijn naar buiten kijkend.

Hier is het dan … dit is een poging om een bepaalde ervaring te beschrijven die ik verbind met ‘hoofdloosheid’. I.K. UK

Schommels
Schommels zijn leuk,
Schommels zijn gratis,
Schommels gaan hoog,
Schommels gaan laag,
Schommels bewegen,
Ik nooit daarentegen.

Rosemary, 7 jaar oud.

Deze ochtend, tijdens het joggen, besloot ik om een tijdje achteruit te lopen, om naar die prachtige zonsopgang boven de Alpen te kijken. En opeens, wat een verrassing (OK, misschien niet voor jullie ‘doorwinterde zieners’ maar voor mij!), realiseerde ik me dat de weg van hier uit vloeide, hoe de ruimte hier de heuvels daarginds liet ontstaan, de bergen, de zon… hoe creatief is deze ruimte, hoe, hoe … verbazingwekkend! S.C. Duitsland.