ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Από τον David Lang

Πιθανώς υπάρχουν φορές στις ζωές μας που όλα διαλύονται τόσο οριστικά και αμετάκλητα που αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε τις κοινωνικές ταυτότητες που είχαμε υιοθετήσει και να επιστρέψουμε πίσω στο Σπίτι μας, στη μοναδική ταυτότητα που απομένει – σε Αυτό που πραγματικά είμαστε. Αυτές οι εμπειρίες μπορεί να είναι η πηγή των συμβουλών, που συχνά δίνονται στα “ακέφαλα σεμινάρια”, ότι ένας καλός τρόπος να θυμηθείς Ποιος είσαι είναι να έχουμε μερικά προβλήματα. Γιατί όταν τα πράγματα στη ζωή μας δε λειτουργούν, ακόμα και σε λιγότερο δραματικές καταστάσεις, μπορούμε πάντα να βρούμε το μέρος ή το καταφύγιο όπου τίποτα δε μπορεί να πάει στραβά.

Παρόλα αυτά, σε πολλές εμπειρίες μου, τα προβλήματα δε με επιστρέφουν πάντα πίσω στο Σπίτι, δεν είναι δεδομένο. Και δεν είναι ότι έχω απλώς λίγα προβλήματα... ο κόσμος μου φαίνεται πλημμυρισμένος από αυτά μερικές φορές. Για αυτό, έχω νιώσει την ανάγκη για κάποιου είδους εργαλείο που να μπορώ να χρησιμοποιήσω για να με φέρνει “Σπίτι” όταν αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα. Μιας και το πιο αποτελεσματικό βοήθημα για μένα είναι οι ασκήσεις των σεμιναρίων, όπου θα πρέπει να πειραματιστώ και όχι απλά να σκεφτώ, δοκίμασα να δημιουργήσω μια άσκηση (χρησιμοποιώντας μέρη από ήδη υπάρχουσες) που θα λειτουργεί σαν οδηγός όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Το υπόλοιπο αυτού του δοκιμίου θα σου περιγράψει την άσκηση σα να την έκανες. Φυσικά θα κερδίσεις περισσότερα αν τη δοκιμάσεις κιόλας αφού το διαβάσεις.

Για να αρχίσουμε, διάλεξε ένα πρόβλημα που έχεις. Μπορείς να το γράψεις σε ένα κομμάτι χαρτί και μετά να κρατήσεις το χαρτί στο αριστερό σου χέρι, ή μπορείς να φανταστείς ότι το αριστερό σου χέρι αναπαριστά το πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση, σήκωσε το αριστερό σου χέρι ψηλά, σε γωνία 45 μοιρών μπροστά σου, λίγο προς τα αριστερά, και δες το πρόβλημα εκεί έξω στην άκρη του βραχίονά σου. Παρατήρησε πόσο πολύπλοκο είναι, πόσο προσωρινό με την έννοια ότι έχει μια αρχή, και πόσο περιορισμένο είναι με την έννοια ότι αν και φαίνεται μεγάλο, βρίσκεται μέσα σε ένα ευρύτερο φόντο. Πρόσεξε επίσης ότι εμπνέει ή έλκει αισθήματα άγχους ή κατάθλιψης ή κουράγιου και αποφασιστικότητας. Μα κυρίως, πρόσεξε ότι το πρόβλημα είναι εκεί έξω στον κόσμο, στο τέλος του χεριού σου.

Το δεύτερο βήμα, ενώ ακόμα κοιτάζεις το πρόβλημα στο άκρο του χεριού, είναι να φέρεις την προσοχή σου στην αρχή του χεριού σου, πίσω από τον αγκώνα, στο σκιερό ώμο, στη βάση της εικόνας και μετά κατευθείαν στο Κενό. Στο κοντινό άκρο του χεριού σου, υπάρχει κάποιο κεφάλι, κάποιο χέρι, κάτι, ο,τιδήποτε να κρατάει ή να αγωνίζεται με το πρόβλημα; Δεν είναι το Διάστημα από το οποίο κοιτάζεις προς τα έξω τόσο καθαρό και άδειο ώστε να μην υπάρχει τίποτα που να μπορεί να πάει στραβά; Με άλλα λόγια, δεν είναι απροβλημάτιστο; Δεν είναι τα αισθήματα που συνδέονται με το πρόβλημα δεμένα στο ίδιο το πρόβλημα παρά στο Διάστημα; Δεν έρχονται και φεύγουν με το πρόβλημα; Όποιο και να είναι το πρόβλημα, δε μπορείς να ταξιδέψεις το ταξίδι από το πρόβλημα και τις περιπλοκές του προς την ανακούφιση και το καταφύγιο Αυτού που πραγματικά είσαι; Αν και πολιορκημένος από προβλήματα, δε ζεις στο απόρθητο φρούριο της αληθινής σου φύσης;

Αυτή η παρατήρηση δεν κάνει το πρόβλημα να φύγει, αλλά το τοποθετεί εκεί όπου ανήκει και εκεί όπου μπορεί καλύτερα να αντιμετωπιστεί. Γίνεται ξεκάθαρο ότι Εδώ είναι η Ταυτότητά μου και εκεί είναι το πρόβλημα, και Αυτός ο οποίος είμαι – η πραγματική μου αυτοπεποίθηση – δεν είναι στο έλεος ή στο μπέρδεμα του αγχωτικού προβλήματος που αντιμετωπίζω.

Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση δικαιολογία για να αγνοήσω ή να αρνηθώ το πρόβλημα. Όπως κοιτάζεις το αριστερό σου χέρι ενώ κατεβαίνεις προς το Κενό στην άσκηση, έτσι επίσης κρατάς την προσοχή σου στο πρόβλημα, αλλά από την πλεονεκτική θέση του “απροβλημάτιστου”. Δεν πρόκειται ούτε για ένα τρόπο να αποποιηθείς και να παρατήσεις τα προβλήματά σου. Το μπράτσο σου με το χέρι στο τέλος του να κρατά το πρόβλημα, είναι σαν ένα δέντρο που φυτρώνει από το Κενό.

Οι ρίζες του προβλήματος βρίσκονται στο έδαφος της αληθινής σου φύσης, και όταν βλέπεις Ποιος είσαι, κατεβαίνεις το δέντρο μέχρι τη ρίζα του προβλήματος, δεν το σκαρφαλώνεις και μετά πετάς μακρυά. Εδώ είναι το μέρος που το πρόβλημα γεννιέται. Το Κενό είναι τόσο εσωτερικό κομμάτι του προβλήματος όσο οι ρίζες είναι για το δέντρο.

Υπάρχει παρόλα αυτά κίνδυνος, η κάθοδός μου στο απροβλημάτιστο Κενό να γίνει πτώση μέσα στην παγίδα της ηρεμίας και της παραίτησης; Όχι αν συνεχίσω να διακρίνω το μακρινό και το κοντινό άκρο του χεριού μου. Γιατί, το γεγονός ότι έχω κατέβει στο απροβλημάτιστο Κενό, δε σημαίνει υποχρεωτικά ότι αφήνω το πρόβλημα που κρατώ στο χέρι μου. Το χέρι μου συνεχίζει να βαστά το πρόβλημα, και εγώ, συνεχίζω να το κοιτάζω και να εργάζομαι για να το λύσω όσο καλύτερα μπορώ, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε εργαλείο βρίσκω διαθέσιμο. Ταυτόχρονα, βέβαια, παρατηρώ κάτι πολύ διαφορετικό στο κοντινό άκρο του χεριού μου: εδώ, δεν υπάρχει μόνο έλλειψη προβλημάτων, αλλά ούτε καν χέρι να τα κρατήσει. Εδώ, δε μπορώ να αφεθώ γιατί ποτέ εξάλλου δεν κράταγα τίποτα. Κανένα χέρι, καμιά λαβή και κράτημα, καμιά απελευθέρωση από καποιο κράτημα. Όπως ακριβώς είμαι φτιαγμένος ανοιχτά για να αγαπώ, έτσι και για τα προβλήματα είμαι κατασκευασμένος για να παραδίδομαι – αυτό όμως, με κάποιο μυστήριο τρόπο διευκολύνει όλες τις επιλύσεις προβλημάτων εκεί έξω όπου τα προβλήματα αντιμετωπίζονται.

Το τρίτο και τελευταίο βήμα της άσκησης απευθύνεται στην άλλη όψη των προβλημάτων – τις λύσεις. Κρατώντας το αριστερό σου χέρι ψηλά, σήκωσε το δεξί σου στην ίδια γωνία και λίγο προς τα δεξιά, κοίτα το και φαντάσου ότι αντιπροσωπεύει μια πιθανή μελλοντική λύση στο πρόβλημα που βρίσκεται στο αριστερό. Πρόσεξε πώς η λύση θα είναι αναγκαστικά προσωρινή, θα αναθεωρηθεί ή θα απλουστευθεί, και τελικά θα ξεπεραστεί. Και ακριβώς όπως το πρόβλημα φέρνει συναισθήματα, το ίδιο κάνει και η λύση: συναισθήματα επιτυχίας, αυτοπεποίθησης, ανακούφισης. Αλλά κάτω από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι το γεγονός ότι η λύση (όπως και το πρόβλημα) βρίσκεται εκεί έξω στον κόσμο, στο τέλος του χεριού σου. Κατέβα από το χέρι στο Κενό και θα βρεις την πραγματική σου φύση, γυμνή από λύσεις όσο και από προβλήματα. Δεν είσαι μόνο απροβλημάτιστος αλλά επίσης και ελεύθερος από λύσεις! Και όπως ήσουν στη ρίζα του προβλήματος, έτσι είσαι τώρα στην πηγή της λύσης. Όταν γυρίζεις Σπίτι στο Κενό, έρχεσαι στη μεγάλη Αποθήκη των λύσεων. Τι πρακτικό μέρος για να φτάσει κανείς – το Κενό που ενώνει το πρόβλημα με τη λύση, το Κενό που είναι ταυτόχρονα αιτία για το πρόβλημα και πηγή για τη λύση! Βασικά, αυτό το μέρος είναι αρκετά φοβερό, μιας και εδώ βρίσκω την απόλυτη αιτία όλων των προβλημάτων και την απόλυτη αιτία όλω&nu