ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΦΗΣ

1. Αγγίζοντας το “Κεφάλι” μου

Από τον Richard Lang

Μια κοινή αντίρρηση που φέρνουμε απέναντι στην ακέφαλη φύση μας είναι η εξής:

“Δε μπορώ να δω το κεφάλι μου, όντως, αλλά μπορώ να το αγγίξω. Άρα θα πρέπει να έχω ένα κεφάλι εδώ!”

Ας εξερευνήσουμε τη συγκεκριμένη αντίρρηση μέσω της άμεσης εμπειρίας μας και όχι μέσω επιχειρημάτων.

Όταν αγγίζω το “κεφάλι” μου βλέπω τα δάχτυλά μου να εξαφανίζονται και αμέσως ακολουθούν αισθήσεις αφής.

Άγγιξε το “κεφάλι” σου τώρα. Τι νιώθεις;

Συμβαίνουν αυτές οι αισθήσεις στην επιφάνεια του “κεφαλιού” σου – τα κεφάλια είναι στερεά, έγχρωμα, με συγκεκριμένο σχήμα πράγματα – ή συμβαίνουν μέσα στην ευρύχωρη αντίληψή σου;

Σύμφωνα με αυτό που παρατηρώ, θα έλεγα ότι συμβαίνουν μέσα στην αντίληψη.

Ακολουθούν τα λόγια του Ντάγκλας Χάρντινγκ πάνω στο θέμα:

“Και αν σκεφτώ ότι όλο αυτό είναι κάτι το εντελώς οπτικό, και ότι μπορώ βασικά να νιώσω το στερεό αυτό πράγμα που έχω εδώ να γεμίζει το κενό στο κέντρο του κόσμου μου, αρχίζω να αγγίζω και να το τσιμπάω και να το κοπανάω αυτό το πράγμα. Και πάλι βρίσκω ότι δεν είναι πράγμα, ούτε καν ροζ ή άσπρο, μαλλιαρό και αδιαφανές. Αντιθέτως, συναντώ μια αλληλουχία από αισθήσεις αφής οι οποίες δεν είναι πιο στέρεες από τους θορύβους και τις μυρωδιές και τις γεύσεις κτλ, που επίσης έρχονται και φεύγουν από το ίδιο μέρος.” (Από το βιβλίο On Having No Head)

Φυσικά έμαθα ότι μια συγκεκριμένη αίσθηση εκδηλώνεται στους άλλους (ή στον εαυτό μου όταν κοιτάζω τον καθρέφτη) σαν μια εμφάνιση, σαν κίνηση του στόματός μου κτλ. Και φυσικά είναι ζωτικό να το γνωρίζω αυτό. Σημαίνει ότι καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένας άμεσος συσχετισμός μεταξύ του τι νιώθω εδώ και του πώς εμφανίζομαι εκεί. Χωρίς αυτή την κατανόηση δε θα μπορούσα να λειτουργήσω στην κοινωνία. Αλλά αυτή η κατανόηση, όσο ζωτική και να είναι για την εγκόσμια ζωή μας, δεν καταφέρνει να με μετατρέψει σε ένα πράγμα εδώ στο κέντρο, ξεχωριστό από κάθε άλλο πράγμα.

Απόφθεγμα

Αν τα αισθητηριακά δεδομένα βρίσκονται κυριολεκτικά μέσα στο μυαλό, εξάγουμε το συμπέρασμα ότι είναι αναγκαστικά μικρότερα από τα πράγματα στα οποία ανήκουν, ή (διαφορετικά) ότι το κεφάλι μας είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό το οποίο φαίνεται να είναι με την αφή.

H.H. Price

2. Αγγίζοντας Πράγματα

Από τον Steve Munroe

Όχι μόνο “παίρνουμε” την εμφάνιση αυτού που βλέπουμε και ακούμε αλλά επίσης παίρνουμε την υφή αυτού που αγγίζουμε – όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε κάνοντας αυτό το γρήγορο πείραμα:

Τέντωσε το δείκτη σου και άγγιξε οποιοδήποτε αντικείμενο ή επιφάνεια βρίσκεται κοντά. Μπορεί να είναι ο,τιδήποτε – η καρέκλα, το χαλί, τα ρούχα σου, ο,τιδήποτε.

Τι είναι αυτό που μπορείς να αισθανθείς εδώ;

Πρόκειται για το αίσθημα της άκρης του δαχτύλου σου και του αντικειμένου που αγγίζεις; Ή ίσως, υπάρχει μόνο μια αίσθηση παρούσα, αυτή του αντικειμένου που αγγίζει το χέρι; Η υφή του υφάσματος, η απαλότητα του ξύλου. Ουσιαστικά δεν θα ήταν αλήθεια να λέγαμε ότι η άκρη του δαχτύλου σου έχει μαγικά μεταμορφωθεί στο αντικείμενο που αγγίζεις; Η άκρη του δαχτύλου σου έχει την αίσθηση του αντικειμένου, είναι το αντικείμενο! Το δάχτυλό σου πρέπει να είναι άδειο από τον εαυτό του ώστε να πάρει την υφή από το αντικείμενο. Είναι γεγονός ότι το ίδιο είναι αλήθεια για όλο σου το δέρμα και φυσικά για όλες σου τις αισθήσεις.

Πρόκειται για έναν ακόμα τρόπο του να δείξουμε στον εαυτό μας την αληθινή μας φύση, δηλαδή, την κενότητα στην οποία συμβαίνει ο κόσμος.

Αποφθέγματα

Το να γνωρίζεις ένα πράγμα είναι το να γίνεις αυτό. Erigena

Όλη η μεγάλη Γη δεν είναι άλλο από εσένα. Hsueh-feng

Όλη η γνώση είναι, αν την ορίσουμε αυστηρά, αφομοίωση. St. Bonaventure

Η κατάλληλη θεώρηση για μια από τις ύψιστες πνευματικές αλήθειες είναι η απόλυτη ένωση αυτού που γνωρίζει, του ότι γνωρίζει, και αυτού που είναι γνωστό. Gampopa

Μια απότομη αντίληψη ότι Υποκείμενο και αντικείμενο είναι ένα θα σε οδηγήσει σε μια βαθιά μυστηριώδη και ανέκφραστη κατανόηση – θα σε αφυπνίσει στην αλήθεια του Ζεν. Huang-po

Οι Μποντισάτβα είναι ικανοί να επεκτείνουν τα σώματά τους μέχρι τα άκρα του σύμπαντος.

Gandavyuha Sutra

Για ένα αυτο-συνειδητοποιημένο ον το σώμα δεν υπάρχει. Anandamayi Ma

Απο-μορφοποίησε τον εαυτό σου. Tauler

Σχόλια

Αφού συλλογίστηκα μερικά από τα πειράματα αφής της ιστοσελίδας, έκανα μια μικρή ανακάλυψη σήμερα που μπορεί να βρείτε ενδιαφέρουσα...

Αν τρίψω τα χέρια μου μεταξύ τους, βρίσκω να είμαι όλο δάχτυλα και αντίχειρες. Αν αντιθέτως κλείσω τα μάτια μου και εξερευνήσω το αριστερό μου χέρι προσεχτικά με το δεξί – χαϊδεύοντας τα δάχτυλα, εξερευνώντας τα ενδιάμεσα διαστήματα, αγγίζοντας τα νύχια μου, τη βέρα μου – βρίσκω ότι το αριστερό μου χέρι παίρνει ένα σταθερό σχήμα ενώ το δεξί μου εξαφανίζεται πλήρως! Το απίστευτο είναι ότι αν μετά εξερευνήσω το δεξί μου με το αριστερό, βρίσκω ότι τώρα το αριστερό μου εξαφανίζεται για χάρη του δεξιού. Πλέον δεν είμαι απλά χωρίς κεφάλι αλλά επιπλέον έχω χάσει και ένα χέρι – αν και δε μπορώ να πω ποιο. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να έχανα εντελώς τον εαυτό μου;

Αυτές τις μέρες που σφίγγουμε πολύ τα χέρια, αυτό είναι μια χρήσιμη υπενθύμιση της πραγματικής μου φύσης που μπορώ να εξασκώ χωρίς να ξεσηκώνω υποψίες! Mark