Σχολιασμός από τον Richard Lang
Είσαι ο Ένας που περιλαμβάνει τους Πολλούς.
Ας δοκιμάσουμε την ισχύ αυτού του ισχυρισμού. Δες αν η ακόλουθη περιγραφή ισχύει για σένα.
Σχημάτισε έναν κύκλο με μερικούς φίλους (αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο) – μεταξύ ας πούμε 3 έως 10 ατόμων.
Βάλτε τα χέρια σας γύρω από το διπλανό σας ώστε να είστε κοντά και κοιτάξτε κάτω.
Βλέπετε κάτω έναν κύκλο από σώματα. Προφανώς οι άνθρωποι εκεί είναι διαφορετικοί μεταξύ τους, ο καθένας καταλαμβάνει το δικό του χώρο. Δε συγχωνεύονται σε “ένα”. Κάθε άτομο έχει τη δική του ιστορία, όνομα, ηλικία, εθνικότητα κτλ. Εκεί είμαστε διαφορετικοί. Είμαστε πολλοί.
Κοίταξε κάτω στο δικό σου σώμα – εξαφανίζεται πάνω από το στήθος σου. Είσαι ακέφαλος. Το σώμα σου αναδύεται από την ευρύχωρη αντίληψη, από την ύπαρξη. Υπάρχουν δύο πλευρές σου – η ατομική σου ανθρώπινη φύση εκεί κάτω και αυτή η αντίληψη σαν κενός χώρος στην κορυφή του κύκλου.
Παρατήρησε ότι και τα άλλα σώματα επίσης ξεθωριάζουν, πάνω από τη μέση ή το στήθος, στην ίδια ευρύχωρη αντίληψη που μετατρέπεται και το δικό σου σώμα.
Εδώ, στην κορυφή του κύκλου δεν υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί χώροι ή διαστήματα – μόνο ένα. Εδώ σε αυτή την αόριστη συνείδηση δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές.
Αυτή η μια συνείδηση ανήκει σε σένα. Είναι εσύ – το εσώτερο Εσύ. Σα συνείδηση συμπεριλαμβάνεις όλους τους παρόντες. Όλα αυτά τα σώματα εξαφανίζονται μέσα και υλοποιούνται έξω από το εσώτερο ον σου. Είναι μέσα σου. Είναι πολλοί εκεί ενώ εδώ, είμαστε όλοι ένα.
Ο καθένας μας έχει τη δική του οπτική γωνία, το δικό του σημείο αναφοράς, σκέψεις και συναισθήματα. Τα περισσότερα από αυτά είναι κρυφά από τους άλλους. Δεν ξέρω τι σκέφτεσαι ούτε ποιο είναι το παρελθόν σου. Πιθανώς δεν ξέρω ούτε καν το όνομά σου. Και εσύ δεν ξέρεις τι σκέφτομαι κτλ. Είμαστε ξεχωριστοί και διαφορετικοί. Σε μεγάλο βαθμό αποτελούμε όλοι μυστήριο για τους άλλους.
Αλλά στην κορυφή του κύκλου δε διαφέρουμε, δεν κρυβόμαστε. Εδώ βλέπω όχι μόνο Ποιος πραγματικά είμαι αλλά και Ποιος πραγματικά είσαι εσύ, επειδή εδώ τίποτα δε μας χωρίζει, δε μας κρύβει, δε μας κρατά. Εδώ βλέπω ότι είσαι σαν εμένα, ανοιχτός, καθαρός, ακίνητος, απεριόριστος...
Εδώ στην κορυφή του κύκλου, στην ησυχία της ύπαρξης, στην καθαρή απεραντοσύνη και απλότητα, όλες οι διαφορές μας διαλύονται, όλοι οι διαχωρισμοί υπερβαίνονται – χωρίς βέβαια να αρνούμαι ή να καταστρέφω τις πολύτιμες διαφορές μας εκεί κάτω. Ο Ένας στην κορυφή έχει χώρο για όλα τα σημεία αναφοράς, χώρο για κάθε ον.
Το να είσαι ο Ένας, ο Μόνος
Κοιτάζοντας το Θεατή επιστρέφω σπίτι στον Ένα, το Μόνο, Αυτόν που πραγματικά είμαι. Εκεί κάτω στον κύκλο είμαι μεταξύ πολλών – άλλοι στέκονται δίπλα μου, μακρυά μου, μαζί μου, ίσως απέναντί μου. Αλλά εδώ, πάνω από τη γραμμή του στήθους, δεν υπάρχουν άλλοι. Εδώ όλοι οι διαχωρισμοί θεραπεύονται, όλος ο χωρισμός ξεπερνιέται, όλα τα σύνορα μεταξύ μας διαλύονται.
Εδώ, όλοι μας έχουμε τον Ένα που βρίσκεται σε όλα τα πλάσματα. Είσαι αυτός ο Ένας.
Συνέπειες
Όταν υποθέτω ότι είμαι μονάχα αυτό που φαίνομαι, παραβλέποντας το εσωτερικό μου ον, τότε θεωρώ ότι όλοι οι άλλοι είναι έξω από μένα, μακρυά, ξεχωριστοί, άλλοι, πιθανώς απειλητικοί. Τους αντιμετωπίζω με το πρόσωπό μου, με την εμφάνισή μου, με σώμα, εθνικότητα, ηλικία... Μια πρόσωπο με πρόσωπο αντιπαράθεση συχνά οδηγεί σε σύγκρουση. Είναι μια κατάσταση “εγώ και εσύ”, ένα σενάριο “εμείς και αυτοί”.
Πόση διαφορά υπάρχει όταν αφυπνίζομαι στο ευρύχωρο ον μου; Είμαι ακόμα σε εγρήγορση ως προς την ατομικότητά μου – βλέπω το σώμα μου ως διαφορετικό από το δικό σου, θυμάμαι τις εμπειρίες μου και καταλαβαίνω ότι διαφέρουν φυσικά από τις δικές σου. Αλλά αντιλαμβάνομαι επίσης το να μην είμαι κανένας και ταυτόχρονα να είμαι όλοι, να είμαι ο Ένας που περιλαμβάνει όλα τα πλάσματα. Τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν είσαι απλά ένας “άλλος”, είσαι επίσης και ο εαυτός μου. Το σώμα σου είναι μέσα στην ύπαρξή μου, όπως ακριβώς το δικό μου σώμα – είμαι χωρητικότητα και για τους δυο μας. Τώρα δε σου αντιπαρατάσσομαι πρόσωπο με πρόσωπο αλλά σε περιλαμβάνω, χώρος με πρόσωπο. Είμαι εσύ.
Όσο παίρνω αυτό το γεγονός στα σοβαρά, αυτή η αντίληψη θα αλλάζει τον τρόπο που σχετίζομαι με τους “άλλους” - γιατί τώρα βλέπω ότι οι “άλλοι” είναι επίσης ο εαυτός μου. Όταν αφυπνιστείς σε αυτή τη βαθιά αλήθεια, όταν τη δεις, τότε συνέχισε να τη βλέπεις, συνέχισε να επιστρέφεις σε αυτή, συνέχισε συνειδητά να είσαι αυτή, ζήσε από αυτή και εξερεύνησε τη σημαίνει. Δες πώς επηρεάζει τον τρόπο που αντιδράς στους άλλους. Απόλαυσε την υπέροχη, απερίγραπτη ανακάλυψη ότι οι άλλοι είναι ταυτόχρονα ο εαυτός σου!
Σε ένα συνωστισμένο σιδηροδρομικό σταθμό, σε μια καφετέρια, σε μια γιορτή, στο γραφείο, στο σπίτι, στα μαγαζιά – οπουδήποτε και να είμαι μπορώ να επιλέξω να δω ότι περιλαμβάνω και περιέχω όλους και όλα. Πόσο οικείο και βαθύ, πόσο όμορφο. Πόσο αλλάζει τη ζωή μας. Πόσο αληθινό.
Αφυπνίσου και απόλαυσε την εσωτερική σου ενότητα με όλα τα πλάσματα!
Αποφθέγματα
Είμαστε όλοι, λίγο πολύ, άρρωστοι μέχρι να βρούμε μέσω της προσωπικής μας αναζήτησης την ενότητά μας με τα πάντα. D.D. Harding
Ο Ένας είναι ο Μόνος όχι αποκλείοντας αλλά συμπεριλαμβάνοντας. D.E. Harding
Εδώ βουλιάζουμε τις διαφορές μας – ή μάλλον, βυθιζόμαστε και αφήνουμε τις διαφορές μας να επιπλεύσουν. D.E. Harding
Όταν κάποιος αφυπνιστεί και δε δει κανένα στο σπίτι παρά τον εαυτό του τότε λέει: “Είμαι και δεν υπάρχει κανένας άλλος από εμένα.” Rumi
Γύρνα το πρόσωπό σου προς το δικό σου Πρόσωπο: δεν έχεις άλλο συγγενή παρά εσένα. Rumi
Είμαι μόνος. Είμαι ο απόλυτος Μπράχμαν. Είμαι ο Άρχοντας του Σύμπαντος. Αυτή είναι η εδραιωμένη πεποίθηση των Μούκτα. Όλες οι άλλες εμπειρίες οδηγούν σε δουλεία.
Devikalottara
Ο φόβος έρχεται όταν υπάρχει και κάποιος δεύτερος. Brihadaranyaka Upanishad
Σχόλια
Απλά θέλω να σας μιλήσω σχετικά με την αντίδραση που είχα κατά την πρώτη μου ματιά στην εικόνα του Ακέφαλου Κύκλου. Μέσα σε μια στιγμή η συνειδησιακή μου κατάσταση μεταπήδησε από την κανονική όραση (τη φυσική αντίληψη των πραγμάτων) στην ακέφαλη κατάσταση (αντίληψη της κενότητας). Ήταν δραματικό! Σχεδόν μπορούσα να νιώσω τη μεταστροφή. Υποθέτω ότι τα δύο αυτά επίπεδα έχουν διαφορετικό συναισθηματικό περιεχόμενο. Στην ακέφαλη κατάσταση αντιλαμβανόμουν μονάχα ότι έχω αντίληψη. Ένιωθα μεγάλος, κεντραρισμένος, ειρηνικός, πανταχού παρόν. Διήρκεσε ίσως ένα ή δύο λεπτά. Μεταγενέστερες ματιές στην εικόνα του ακέφαλου ανθρώπινου κύκλου παρήγαν ξανά την ακέφαλη αντίληψη, αλλά μου έπαιρνε περισσότερο να το νιώσω.
Έχω τώρα κόψει την εικόνα του ακέφαλου κύκλου από το εξώφυλλο του φυλλαδίου του σεμιναρίου και το έχω βάλει σε μια έξυπνη μικρή κορνίζα πάνω στο γραφείο μου, ώστε να κοιτάζει προς τα μένα.
Επαναλαμβανό&mu