ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΔΥΟ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

Σχολιασμός από τον Richard Lang

Δείξε με τον ένα δείκτη έξω προς τον κόσμο, και με τον άλλο δείκτη δείξε προς τα μέσα, στο μη-πρόσωπό σου.

Το δάχτυλο που δείχνει προς τα έξω δείχνει μια σκηνή γεμάτη από ατέλειωτα σχήματα και χρώματα. Είναι μια μπερδεμένη εικόνα. Όσο περισσότερη ώρα περνάς κοιτάζοντάς την, τόσο περισσότερα πράγματα βλέπεις. Μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος της είναι κρυμμένο – καλυμμένο από άλλα πράγματα με τον ένα ή άλλο τρόπο.

Η οπτική προς τα μέσα είναι διαφορετική. Εδώ ο χώρος δεν είναι καν κρυμμένος. Μπορείς να τα δεις όλα αμέσως. Στη φωτογραφία μπορώ να δω μέρος μόνο του εκεί δωματίου, αλλά εδώ βλέπω όλο το διάστημα. Δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω για να δω εδώ, τίποτα κρυμμένο. Ούτε επίσης είναι το εδώ ον που είμαι – και που είσαι και εσυ μπορώ να προτείνω – απόμακρο, σε καμιά περίπτωση. Είναι ακριβώς εδώ, είναι αυτό που είμαι. Είναι το μέρος μου που ποτέ δε μπορώ να χάσω. Τι θα μπορούσε να ήταν απλούστερο από το να βλέπεις αυτό – να είσαι αυτό; Είναι διαφανές, όχι πολύπλοκο, προσβάσιμο για να το εξερευνήσεις, πιο κοντά από κοντά, δοσμένο ολοκληρωτικά...

Είναι αυτό, Αυτός που πραγματικά είσαι; Είσαι άδειος από κάθε τι, και ταυτόχρονα χωρητικότητα για αυτή την ατέλειωτη όραση προς τα έξω, χώρος για αυτόν τον θαυμαστό κόσμο; Για να το βρεις, απλά κοίτα. Το να δεις το χώρο εδώ είναι απλούστατο.

Εφαρμογές στην καθημερινή ζωή

Έχοντας δει ότι είσαι χωρητικότητα για τον κόσμο, την επόμενη φορά που είσαι σε μια μπερδεμένη ή πολύπλοκη κατάσταση, παρατήρησέ την από αυτή τη χωρητικότητα, την καθαρότητα.

Μια διπλής κατεύθυνσης προσοχή: μπερδεμένη κατάσταση εκεί και καθαρότητα εδώ. Δεν είσαι ένα πράγμα μπλεγμένο στην κατάσταση παρά δυνατότητα για όλα όσα συμβαίνουν. Η εδώ καθαρότητα δεν επηρεάζεται από το μπλέξιμο εκεί. Μπορείς να αντιλαμβάνεσαι και να χαλαρώνεις στην καθαρότητα και απλότητα που είναι το ενδότερο ον σου. Καθώς προσέχεις διάφορες καταστάσεις από αυτή την καθαρότητα, οι σωστές αντιδράσεις θα αρχίσουν να ρέουν. Σταδιακά, με την εμπειρία, θα εμπιστευθείς το βάθος το οποίο είσαι. Οι εμφανίσεις τοποθετούνται πάνω ή ενάντια σε άλλες εμφανίσεις, και είναι τόσο περιορισμένες, αλλά εσύ – Αυτός που πραγματικά είσαι – δεν είναι εμφάνιση. Δεν είσαι ένα πράγμα εναντίων άλλων πραγμάτων αλλά χώρος που έχει όλα τα πράγματα μέσα του, βάθος από το οποίο ρέει ο κόσμος.

Ξεκίνα να αναπτύσσεις τη συνήθεια του να αντιλαμβάνεσαι το χώρο από τον οποίο κοιτάς προς τα έξω, το χώρο από τον οποίο ήδη ζεις. Σε απαιτητικές καταστάσεις, παρατήρησε ότι είσαι διάστημα για αυτές. Δώσε στην Αληθινή σου Ταυτότητα την ευκαιρία να βρει μια αντίδραση ή απάντηση.

Η διπλής κατεύθυνσης προσοχή είναι πρακτική. Η λύση σε απαιτητικές καταστάσεις ή προβλήματα έρχεται από το να είσαι συνειδητά ανοιχτός στον Ένα που, τελικά, έφτιαξε αυτές τις απαιτητικές καταστάσεις!

Douglas Harding:

Έχεις ουσιαστικά δει, κάνοντας τις ασκήσεις στη βασική προσοχή, πώς είναι να είσαι 1ο πρόσωπο ενικού, το Μη-πράγμα που είναι ωστόσο έντονα συνειδητοποιημένο ως προς τον εαυτό του σαν το Δοχείο ή το Έδαφος όλων όσων εμφανίζονται. Το να βλέπεις είναι το να πιστεύεις. Εντελώς μη μυστικιστικό (με τη δημοφιλή έννοια), είναι ακριβές, ολοκληρωτικό, όλα-ή-τίποτα εμπειρία, παραδοχή χωρίς βαθμούς – κατά τη διάρκειά της. Τώρα το έργο σου είναι να συνεχίσεις να βλέπεις την Απουσία/Παρουσία σου σε κάθε κατάσταση, μέχρι αυτή η όραση να γίνει αρκετά φυσική και συνεχής. Δεν πρόκειται ούτε για το να χάσεις τον εαυτό σου στην Κενότητα ούτε στο Μη-πράγμα από το οποίο κοιτάζεις προς τα έξω. Δε θα υπάρξουν φορές που αυτή η διπλής κατεύθυνσης προσοχή θα είναι εκτός τόπου ή θα είναι καλύτερο να ακυρωθεί. Το τίμημα της υγείας είναι η προσοχή. The science of the 1^st Person, Douglas Harding (Η επιστήμη του 1ου προσώπου, Ντάγκλας Χάρντινγκ)

Αποφθέγματα

Υπάρχει ένα μέρος όπου όλα τα προβλήματα δεν έχουν παρά μια παγκόσμια λύση. Anandamayi Ma

Η απάντηση στο πρόβλημά σου είναι να δεις ποιος το έχει. Ramana Maharsi

Πάνω απ' όλα, αυτός ο διαλογισμός, κοιτάζει προς δυο κατευθύνσεις. Ταυτόχρονα κοιτάζοντας μέσα αυτόν που κοιτάζει και έξω προς αυτό που κοιτάζεται, περιλαμβάνει και δίνει νόημα στο ορατό γιατί βάζει το Τίποτα στο δρόμο του – και δίνει προτεραιότητα σε αυτό το Τίποτα. Ψάξε το 1ο πρόσωπο και το 3ο θα προστεθεί. Ψάξε το 3ο και ακόμα και αυτό θα χαθεί. D.E. Harding

Οι περισσότερες εντάσεις και απογοητεύσεις παράγονται από την καταπιεστική ανάγκη μας να παίζουμε το ρόλο κάποιου που δεν είμαστε. Dr. Hans Selye

Σχόλια

Το να βλέπεις είναι απλό – είναι κοίταγμα προς το τίποτα όπου βρίσκεσαι και προς τον κόσμο ταυτόχρονα. Αυτές οι λέξεις φαίνονται να διασπάνε και να πολυπλοκοποιούν κάτι το οποίο είναι απλούστατο. Είναι τόσο απλό που ο καθένας μπορεί να το “κάνει” - γιατί ήδη ζει από αυτό. Είναι απλά θέμα παρατήρησης. R.L. UK

Απλά πρόσεξε τι είναι ορατό και τι δεν είναι και μείνε έτσι για λίγο. Νιώσε περιέργεια για αυτό το “αόρατο” μέρος που είναι το μέρος που νιώθει σαν “εγώ”. Μην περιμένεις συγκεκριμένα συναισθήματα (αν και μπορεί να υπάρξουν αλλά όχι απαραίτητα). J.A. USA

Ρωτήσατε αν χρησιμοποιώ μια συγκεκριμένη τεχνική όταν “διευρύνω” την προσοχή μου για να συμπεριλάβω την πηγή. Για μένα, αυτό σημαίνει το να κοιτάζω ξανά την ανυπαρξία. Και πώς το κάνω;

Κοιτάζω σε αυτό το μέρος πάνω από το στήθος μου όπου οι άλλοι βλέπουν το πρόσωπό μου. “Το μέρος από το οποίο κοιτάζω”. Και συνεχίζω να κοιτάζω. Παρατηρώ ότι δε βλέπω έξω από κάτι, δεν υπάρχουν μάτια εδώ, τίποτα απολύτως.

Η ίδια η απλότητα. Είναι ένα παραμελημένο μέρος, μια άγνωστη γη (terra incognita). Το να βλέπεις είναι πάνω κάτω το να αντιλαμβάνεσαι αυτό το “μέρος”. Μερικές φορές μια πρόταση μπορεί να με βοηθήσει - “το μονό μάτι”, “προσοχή διπλής κατεύθυνσης”, “το να είσαι τίποτα”, “το να είσαι χωρητικότητα”. Αλλάζει με τον καιρό και πολλές φορές δεν έχω συγκεκριμένη φράση.

Δεν προσπαθώ να σταματήσω τη σκέψη μου. Η ανυπαρξία είναι άδεια από ο,τιδήποτε, συμπεριλαμβανομένης της σκέψης, και το να την αντιληφθώ ισοδυναμεί με ξύπνημα στο απολύτως ήσυχο μυαλό, το μη-μυαλό. Είναι απολύτως ειρηνικά εδώ. Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι το ανήσυχο μυαλό μου ηρεμεί. Όχι γιατί προσπαθώ να το ελέγξω. Απλά αντιλαμβάνομαι αυτό το ειρηνικό μέρος και αυτό επηρεάζει το μυαλό μου.

Ουσιαστικά, η ανυπαρξία και η σκέψη τα πάνε καλά μαζί. Οι σκέψεις εξάλλου παράγονται από την ανυπαρξία.

Κάνω κάτι όταν βλέπω; Είναι θέμα γλώσσας, λέξεων. Δεν παραβλέπω την ανυπαρξία. Κοιτάζω απ' ευθείας στον εδώ “χώρο”. Αλλά, φυσικά, ποιος βλέπει την ανυπαρξία; Η ίδια η ανυπαρξία! R.L. UK